Tja .......

Ten eerste leer je ontspannen. Er zijn in onze tijd veel mensen die 's avonds niet kunnen inslapen omdat er allerlei gedachten in hun hoofd ronddraaien. Het is mogelijk om vanuit die gedachtepatronen naar je lichaam en je lichaamsgevoel terug te gaan en daarin rust te vinden. Vaak wil dat helpen om zonder slaapmiddelen toch de slaap te kunnen vatten. Ook in de groep proberen we een zo diep mogelijke ontspanning in ons zelf teweeg te brengen op dezelfde manier. Al is het natuurlijk niet de bedoeling in slaap te vallen!

Je behoeft niets. Er wordt niets van je verwacht, je behoeft niets te presteren, je bent goed zoals je bent, je behoeft niet te veranderen.
Daar ontleent de groep zijn naam aan: ont-moet-en
Het zijn allemaal voorwaarden om je defensieve gewoontes te kunnen laten vallen en open te staan om naar jezelf en wat er in je speelt te kunnen kijken. Ook een voorwaarde om te kunnen ontspannen.

Ook leuk is dat we in de groepen werken met aanraking. Voor het gemak noemen we het masseren, maar dat is het eigenlijk niet. We gebruiken geen technieken, je behoeft niets te presteren. Hoe het ook gaat; het is goed. Het gaat vooral om het bewustzijn waarmee je de ander aanraakt. Het lichaam lokt de mens uit z'n tent om werkelijk aanwezig te zijn bij wat er gebeurt.
Voor sommigen is het misschien: "eindelijk weer met aandacht aangeraakt worden" Aanraking zorgt ervoor dat je in je lichaam komt, je energie weer voelt, meer thuis komt in het lijf dat je hebt en er tevreden mee kan zijn.

Een ander belangrijk aspect is dat we proberen het oordeel zo weinig mogelijk aanwezig te laten zijn. Het accepteren van de ander zo hij is. Daardoor voelen dat je ook mag zijn wie je bent. Geen masker, geen doen alsof. Daardoor krijgen de ontmoetingen met de anderen in de groep een bepaalde kwaliteit. Eerlijk, onvoorwaardelijk. Je mag best de minder 'goede' of prettige kanten van de ander opmerken en herkennen. Je mag de ander echt helemaal zien zoals hij is, ook zijn donkere en minder plezierige kanten. Maar het is niet aan jou om daar een oordeel over te hebben.

In de groep proberen we een onderscheid te maken tussen 'gevoelens' en 'emoties'. Gevoelens noemen we datgene wat als het ware bij je naar binnen komt als je iets ervaart. Emoties noemen we dat wat je uitstraalt naar de ander toe. Gevoelens proberen we steeds sterker en duidelijker te laten worden. Steeds meer de gewoonte loslaten om het waarnemen van gevoelens te onderdrukken. Maar emoties behoef je niet te hebben om je gelukkig te voelen. Je bewustzijn plaatsen tussen je gevoelens en je emoties. Emoties mogen er zijn als ze er zijn! Emoties onderdrukken is erg nadelig. Maar is het ontstaan van emoties op een bepaald moment ook echt noodzakelijk? Kan je met je gevoelens ook iets anders doen?

Maar er is méér dan ontspannen en aangeraakt worden, de ander open ontmoeten en je gevoelens leren gebruiken.
Vooral leuk is dat we er soms in slagen het 'Zijn' te ervaren. Helemaal aanwezig zijn. Helemaal in het moment van het Nu. Zonder gedachten, zonder oordeel, een stralend ervaren van wat is. Een zijnservaring is niet in woorden te vangen, niet in theorieën vast te leggen. Maar de zijnservaring is het antwoord op een diep verlangen in ons. Een "ja, dat wil ik".

De zijnservaring kan de weg zijn waarlangs we tot de ontdekking komen dat we werkelijk iets anders zijn dan ons denken of ons voelen. Dat de "waarnemer" in ons een grotere werkelijkheidswaarde heeft dan het probleemvolle denken.